Midden 1971 belde de heer M. Zwart uit Wervershoof het Zuiderzeemuseum met de vraag of het museum misschien nog een oude werkbank voor het in opbouw zijnde Buitenmuseum kon gebruiken. Hij moest zijn ouderlijk huis aan de Neuvel in Wervershoof opruimen, nu zijn moeder naar een bejaardentehuis was gegaan en het pand in verband met een uitbreidingsplan op de nominatie stond binnenkort te worden gesloopt.
Bij de gedachte dat zijn vader en grootvader als schuitenmakers hieraan hadden staan werken vroeg hij zich af of niet tenminste deze werkbank behouden kon blijven en het Zuiderzeemuseum, dat toch, behalve schepen ook gereedschap verzamelde, de werkbank zou willen overnemen. Als het museum interesse had mocht het de bank zelf uit het schuurtje komen halen. Het schuurtje bleek echter een complete, hoewel bouwvallige, werfschuur te zijn van ruim 13 m. lengte met daaraan vast nogeens het grotendeels houten woonhuis. Het geheel was een karakteristieke Westfriese schuitenhelling met woning.
Het pand staat inmiddels in het Buitenmuseum te Enkhuizen. In het verenigingstijdschrift van de Vrienden van het Zuiderzeemuseum is er in 1976 aandacht besteed aan zowel het leven van de gebroeders Zwart te Wervershoof, als aan de geologische wordingsgeschiedenis van Wervershoof. De herbouw van de schuitenhelling wordt uitvoerig beschreven.
Als aparte onderwerpen worden de schuitenmakerij en de zeilmakerij besproken. Naar aanleiding van vele gesprekken met schuitenmakers is er een overzicht tot stand gekomen van de verschillende typen schuiten welke o.a. Het Grootslag bevaren hebben. Een aalbessenschuit uit de Bangert, of een giek en een praam, een knoe of een rondsteven, alle houten schepen worden besproken. Met de veldschuit werd als de wind enigszins gunstig was, gezeild. Het maken van zo’n zeil en verschillende bijzonderheden is het laatste onderwerp in “Het Peperhuis”, een uitgave van de Vrienden van het Zuiderzeemuseum