Cor van der Lee en Aaf van der Gulik woonden op 436 en kregen 12 kinderen. Het was ‘n huishouden van Jan Steen, alles kon en mocht. Ook hadden ze veel dieren in en om huis: honden, katten pony’s, varkens en kippen. 

Vader Cor nam het niet zo nauw met alles. Achter het huis bouwde hij zonder vergunning de ene na de andere opstal en dat kon natuurlijk niet goed gaan. Hij kreeg bericht van het gemeentehuis dat de burgemeester hoogstpersoonlijk zou komen kijken. Woensdagmorgen om 10 uur, stond in de brief. Hij kwam op de fiets, met dubbele stang waar zijn aktetas aan hing en droeg een plusfour. Vader Van der Lee stond wijdbeens op het padje burgemeester Houman op te wachten met in zijn handen een jachtgeweer. De fietser draaide zich om en verdween voorgoed en Cor heeft er nooit meer iets van gehoord. 

Moeder Afie vroeg eens aan Cor: “Ga eens even naar V&D en koop 12 gebloemde koppies want ik heb alleen maar koppies zonder oor.”‘ Hij komt terug met gestreepte, waarop Afie zei: “Ik had om gebloemde gevraagd“. Cor pakte de doos met koppies en smeet ze tegen de regenbak. “Zo“, zei hij, “nou hebben we alle twee niks.” 

De familie emigreerde in 1950 naar Canada. Het scheelde geen haar of onze familie zat daar ook. Dankzij mijn moeder ging de rit niet door, dit tot grote ergernis van mijn vader. Ma zei: “Ik ben en blijf een Andijker.” Ik zie de familie Van der Lee nog weggaan. Er kwam een bus aanrijden die stopte voor hun huis. De familie stapte in, vader Cor trok de voordeur dicht, liep naar de bus en keek niet op of om, zelfs niet naar mijn vader. Cor ging in de deuropening van de bus staan, pakte zijn portemonnee en gooide het geld zo op straat en gaf daarna de chauffeur een seintje om te vertrekken. Mijn vader stond met tranen in zijn ogen en ‘n kwebbelbuurvrouw hield zelfs voor even haar mond. De familie Van der Lee, ik denk nog vaak aan hen.