Droug
auteur: Kees Koopman, september 2022
bron: jaarboek 2023
‘t Is droug. Dat is ‘t al ‘n toidje en we hewwe ‘t ‘r alle dage over.
We hore over reviere die leig staan, zô leig dat je bedat met drouge kniese nei de are kant loupe kenne. ‘n Bos- of haaibrand hier en deer, al of niet anstoken.
Den moet ik altemet denke an de zeumer van 1976.
‘t Voorjaar was toe al zô droug dat m’n ome Piet zoi: ‘’t Drougt ‘n houten kop in tweien’.
Een are oom en tante van m’n kwamme voor ‘t eerst in 25 jaar over uit Nuw Zeeland voor een maand of drie. Ze kwamme in april en datte ze oind augustus weer vort ginge hewwe ze al die toid gien spat had.
Wat nou nag niet beurt is en toe wel was dat ‘t leger inskakelt werd om met pompe te kommen om te zurgen voor water om te beregenen. D’r werd zelles grasland beregend.
‘t Was achter Wurvershoof, ‘t leste jaar voor de verkaveling en ik most met de skuit van diezelfde ome Piet, van die houten kop, samen met m’n neef beregeningsbuize brenge nei ‘t land van boer Koopman an ‘t Oôstend van Wurvershoof bai de Poipsloôt. ‘t Was nagal een lange slappe skuit met een Listermoter met 2 grôte vliegwiele. Met iedere klap van de moter gong ‘r een slag deur de skuit en deer kon die stapel buize op ‘n end niet teugen.
Halverwege de Naaisloôt lazerde een buis overboord, ‘n tweide buis half, die pikte in de bodem van sloôt, douwde de moterkast half omver teugen ‘t voorste vliegwiel en de moter stopte vezellef…vezellef…..vezellef………vezellef.
Die iende buis trokke we weer uit de prut en neef Pieter ging in sloôt de are buis zoeke en toe die ok weer binnenboord was zette we de moterkast weer recht, slingerde de moter an en tufte weer verder.
Diezelfde zeumer moste we ok te tulperôden in de Anna Paulowna-polder op ‘t land van boer Oortjes. Dat was vezelf niet z’n echte naam, maar as ie ‘t over geld had, had ie ‘t over de oortjes. Deer was ‘t ok zô heit en droug dat we bai een huis d’r genevenover om wat water vroege. ‘t Was nag net de Sahara niet.
We hewwe d’r voor en d’r nei ok zoiknatte jare had en ik denk dat ‘t nou niet aars weze zel. Dut jaar is droug, verleden jaar nat, denk maar an Limburg. En ankomd jaar? Wie zel ‘t zegge. Maar alle kere dat ik nou achter doik te water spring denk ik: ‘Nôh, toch pitteg nat’.
