Er moest brood op de plank komen. Feenstra haalde zijn Middenstands diploma en begon een winkeltje. Hij verkocht daar huishoudelijke- en  schoonmaakmiddelen. In een van de ‘duiventillen’ aan de Hoekweg, waar het gezin Feenstra later woonde, had hij ook een winkeltje aan huis. Meerdere huizen op de Hoekweg hadden een bloemennaam en voor dat van Feenstra had deze, met het oog op zijn winkeltje, de passende naam ‘Vergeetmijniet’ aangevraagd. De naam werd er met sierlijke letters opgeschilderd door Piet Bijleveld. Naast zijn winkelnering reed Feenstra door Andijk met een bakfiets met daarop een vat petroleum voor de verkoop. Omdat dit geen vetpot was ging Feenstra ook op de fiets, met een aanhangwagentje erachter, helemaal naar de Wieringermeer.  

Daar verkocht hij zeep en borstels e.d. Met één hand is het moeilijk en zwaar fietsen en daarom liet hij het aanhangwagentje soms bij een boer achter om dit een volgende keer weer op te halen. Tot 1957 heeft Feenstra petroleum verkocht, ook werd in dat jaar het winkeltje gesloten. Hij kwam terecht bij een sociale werkplaats in Hoorn. 

Ondanks zijn handicap kon Wopke Feenstra zich goed redden. Sigaretten draaide hij met behulp van een speciaal doosje. Kloeten met de schuit en vissen gingen ook best. Veel snoeken moesten in hem hun meerdere erkennen. Ook timmeren ging hem goed af. Menig schuurtje verrees er aan de Hoekweg en zelfs een schuitenhok. Het omroepen heeft Feenstra tot 1962 volgehouden. Het ‘optreden’ tijdens een dorpsactie was zijn laatste activiteit op dat gebied. De laatste maanden van zijn leven verbleef Feenstra in verzorgingshuis Sorghvliet waar hij in 1974 aan de gevolgen van een longontsteking is overleden.