Van Piet Boeder kan gezegd worden dat hij een stereotiep figuur was op Andijk. Het boeren van zijn vader heeft hij niet overgenomen. Op een bepaald moment had hij een vervoersbedrijfje met paard en wagen. Hij bracht goederen door heel West-Friesland en zelfs naar “”De Meer”. In de oorlog vervoerde hij ook wapens etc. voor het verzet. 

Een gevleugelde uitspraak was, als je hem vroeg of hij bij iemand iets kon brengen,: “best hoor, ik kom er toch langs”. Financieel was het allemaal geen vetpot. Later kwam de bakfiets in de plaats van paard en wagen. Hij vervoerde toen allerlei spullen voor Akkerbouw in Andijk en haalde schil- len op voor de koeien van zijn broer Lieuwe Boeder en later voor zijn neef Klaas Boeder. In de bakfietstijd versleet hij per week een paar klompen met het tegen de bruggen op duwen van zijn bakfiets. Als hem iets niet zinde kon hij af en toe best wel tekeer gaan en redelijk grof in de mond zijn. Maar Piet was wel altijd behulpzaam om dingen rond te brengen of voor iemand een kissie piepers mee te nemen. Hij heeft dit volgehouden tot op vergevorderde leeftijd, tot iets na zijn tachtigste verjaardag. Deze heeft hij toen uitgebreid gevierd in het Dorpshuis. Daar bleek toen wel hoe men hem waardeerde.